لابراتوار زبان یکی از تسهیلات موجود آموزشگاه ها یا دانشگاه است که در آن زبان آموزان از تکنولوژی برای یادگیری یک زبان جدید استفاده می کنند. گفته می شود که ساخت لابراتوار زبان زمانی که توماس ادیسون فونوگراف را در سال ۱۸۷۷ اختراع کرد، امکان پذیر شد. چون از آن پس انسان توانست صدا را ضبط و دوباره پخش کند.
پیشرفت لابراتوار زبان از گذشته تا امروز
امروزه لابراتوارهای زبان پیشرفت بسیاری نسبت به روش «بشنو و تکرار کن» دهه ۶۰ کرده اند. شنیدن صداهای مبهم گذشته جای خود را به استفاده از هدست شخصی برای هر زبان آموز داده است. امروزه زبان آموزان می توانند از دیدن ویدئوهای معتبری که افراد در آن با لهجه بومی صحبت می کنند لذت ببرند – طوری که انگار بیرون کافه در یک کشور خارجی نشسته اند و به صحبت های بسیار نزدیک به خود گوش می دهند.
افرادی که در گذشته آموزش دیده اند بسیار خوشحال می شوند وقتی می بینند که این ویدئوها همراه با راهنمای نوشتاری ارائه می شود به طوری که می توانند ترجمه، نحوه تلفظ صحیح و بسیاری اطلاعات دیگر را برای کلماتی که شنیده اند در نرم افزار پیدا کنند.
امکان ندارد؟ اصلا اینطور نیست. تا زمانی که یک کامپیوتر در دسترس شماست فرصت های یادگیری زبان محدودیتی ندارد.
بیایید اینطور در نظر بگیریم: یک لابراتور زبان یک لابراتوار کامپیوتری واقعی است که خصوصیاتی به آن اضافه شده است. اگر در آموزشگاه های زبان و یا دانشگاه ها تاکنون کامپیوتر وجود داشته، پس فقط یک قدم بسیار کوتاه تا داشتن لابرتوار زبان باید برداشته شود. صرفاً کافی است که نرم افزار و اپلیکیشن های مورد نیاز برای یادگیری زبان آموزشی روی آنها نصب شود. (نیازی نیست که دانشگاه حتماً یک لابراتوار کاملاً مجهز را راه اندازی کند؛ فقط می توان با چند تجهیز ساده کار را شروع کرد.)
منبع: وبسایت شرکت مهندسی نوآوران تحقیق
